Η Λίμνη Υλίκη, είναι ένας από τους προορισμούς, που πολλοί κάτοικοι της Αθήνας αγνοούν, μιας και δεν είναι τουριστικό μέρος. Στόχος μας ήταν το πέρασμα από την λίμνη, η οδήγηση γύρω της, η ξεκούραση σε επιλεγμένα σημεία της, για ηρεμία και χαλάρωση. Αλλά μέχρι εκεί, θα πηγαίναμε από χώμα. Μπορεί η λίμνη Υλίκη να απέχει 85 χιλιόμετρα από την Αθήνα, από την Εθνική Οδό, εμείς όμως βρήκαμε και διανύσαμε 160 ιδανικής χωμάτινης διαδρομής! Η παρέα μας ξεκίνησε από την Αττική οδό, στο ύψος του Ασπροπύργου, απ’ όπου μπήκαμε απευθείας στο χώμα, για να περάσουμε γρήγορα από την κορυφή Γκουρίτζι, να οδηγήσουμε δίπλα στις θεόρατες ανεμογεννήτριες και να συναντήσουμε σύντομα μπροστά μας το χωριό Στεφάνι.
Η διαδρομή ήταν βατή, με πατημένο χώμα, και το βρεγμένο έδαφος από τις βροχές των προηγούμενων ημερών, ιδανικό για οδήγηση. Περάσαμε γρήγορα στην Πάνακτο, για να κάνουμε το πρώτο μας διάλλειμα στο μνημείο, μετά από μιάμιση ώρα οδήγηση. Η συνέχεια μας επιφύλασσε την οδήγηση σε ένα ακόμη αιολικό πάρκο για να κατέβουμε χαμηλά, στην Δαφνούλα, να κινηθούμε κοντά στην Ασωπία, να περάσουμε την Τανάγρα, για να συναντήσουμε τον αγωγό μεταφοράς νερού, της Υλίκης. 

Πλέον ο αγωγός είναι στεγνός αφού το νερό που μεταφέρεται στην Αθήνα έρχεται από τον αγωγό του μόρνου, αλλά η διαδρομή που ακολουθεί είναι ωραία για οδήγηση. Από εκεί, φτάσαμε στο Άρμα, όπου ήπιαμε τον καφέ μας, για να περάσουμε λίγο αργότερα την Εθνική Οδό Αθηνών – Λαμίας από πάνω, και να χαιρετήσουμε τους φίλους που επέλεξαν να επιστρέψουν στην Αθήνα, έχοντας τερματίσει με επιτυχία την τετράωρη εκδοχή της εκδρομής. Η συνέχεια περιελάμβανε πάλι οδήγηση στον αγωγό, κάτω από την Μονή Σαγματά, αλλά και την είσοδο στο υδραγωγείο της Υλίκης, με κατάληξη στην Λίμνη. Ήταν το επόμενο διάλλειμα που θα κάναμε, στην όχθη της Λίμνης, για να απολαύσουμε την απόλυτη ηρεμία. Τα νερά, γαλήνια, η ησυχία είχε σκεπάσει σαν πέπλο τους λόφους και το νερό, ενώ μόνο κάποιο ψαράδες βρίσκονταν εκεί απολαμβάνοντας το δικό τους χόμπυ. Εμείς συνεχίσαμε την διαδρομή μας, κυκλώνοντας το Παραλίμνιο, την λίμνη που βρίσκεται Ανατολικά της Υλίκης, συνεχίσαμε ακολουθώντας τους χωματόδρομους της Υλίκης, για να βγούμε τελικά από αυτήν, κοντά στο Ακραίφνιο. Η εκδρομή μας δεν θα τελείωνε εδώ. Σειρά είχε η ανάβαση στο τελευταίο τμήμα της διαδρομής, στο όρος Πτώον - Πελαγία, στην Βοιωτία, και ξεκουραστήκαμε στο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής, δίπλα στον αρχαίο ναό του Απόλλωνα Πτώου.

Λίγο μετά, διασχίζαμε το όρος Πτώο, για να αρχίσουμε το τελευταίο τμήμα της διαδρομής, την κατάβαση προς τα Σκορπονέρια. Το χωμάτινο κομμάτι, με το κορυφαίο κράτημα, την βροχή που μας είχε προλάβει και είχε ποτίσει το έδαφος, μας άφησε και τις καλύτερες εντυπώσεις. Η γρήγορη κατάβαση με θέα τον Ευβοϊκό, μας οδήγησε στο χωριό Σκορπονέρι, για να καταλήξουμε για φαγητό σε τοπική ταβέρνα. Λίγα χιλιόμετρα από την Χαλκίδα, 110 συνολικά από άσφαλτο, σε σχέση με την Αθήνα, τα Σκορπονέρια αναδείχθηκαν ξαφνικά σε έναν όμορφο προορισμό που ειδικά με την χωμάτινη διαδρομή, των 160 χιλιομέτρων, την καλή παρέα, την εκπαίδευση σε συγκεκριμένα σημεία από τους εκπαιδευτές της σχολής Ride It, απέκτησε μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας!
Πληροφορίες – συμμετοχές: www.rideit.gr